|
Boven: De rouw-advertentie van Bart Luurssen
Onderstaand artikel is met toestemming overgenomen
uit het weekblad Draf&Rensport nr. 45 van 10 november 2025
Auteur: Hans Sinnige
Titel: Nooit meer naar de koers
Misschien wel de grootste drafsportliefhebber van Nederland. Zo omschreef Robin Goudsblom op Facebook Bart Luurssen, die afgelopen donderdag op 62-jarige leeftijd overleed. Voor mij was Bart degene waarmee ik op 16-jarige leeftijd onder het hek in Schaesberg door kroop om geen entree te hoeven betalen. Dat geld konden we beter in de zak houden voor een pilsje of een weddenschap, vonden we beide. Voor Bart waren de koersen alles en toen onze baan in Limburg sloot (dat nam hij de NDR tot op de dag van vandaag
kwalijk) besloot hij zijn hobby te verplaatsen naar alle andere banen. Zijn paarden, want die had hij samen met zijn maat Rob ook, verhuisden van Hans van der Pijl naar Cees de Leeuw. Later werd ook Dion Tesselaar hun huistrainer. Daar stond Zaire Heldia, die in 2022 en 2023 in Wolvega voor hen won. Dion vond het een crack in de dop, maar toen de blessures bleven opspelen werd
besloten om hem te verkopen. Dat hij daarna in Scandinavie aansloot bij de subtop bekeek Bart met gemengde gevoelens. Graag had hij zelf die successen als eigenaar gevierd, maar ook dat schreef Robin mooi op Facebook: Bart gunde iedereen het succes.
Dat hij als Limburger geen drafsportfeestje oversloeg, waar dan ook in binnen- of buitenland, was niet vanzelfsprekend. Hij moest er veel voor reizen, maar wilde niets missen. Regelmatig was hij in Wolvega, in Alkmaar ontbrak hij nooit en ook voor het gras van Joure stapte hij in de trein. Toen daar vorig jaar de meeting werd afgelast maakte hij van de nood een deugd en bracht hij de dag
tussen de Friezen door in Cafe 't Hert. We hadden het vaak over de mooie jaren in Schaesberg. Zijn eveneens veel te vroeg overleden broer Ger had daar Cafe De Draver, waar de muren vol hingen met koersfoto's en waar ik graag even mocht stoppen als ik op de fiets van Heerlen terug reed naar Landgraaf, waar ik toen woonde. Die middagen waren heel gezellig, maar de man met de
hamer kwam altijd meteen als ik de deur uitging om naar huis te gaan. De Draver lag onderaan een berg met een stijgingspercentage van 13%. Daar kom je nuchter amper omhoog, laat staan na een middag vol gezelligheid.
Dat Bart problemen had met zijn gezondheid werd eind vorig jaar duidelijk. Toen werd er bij hem slokdarmkanker geconstateerd. Daaraan werd hij in februari behandeld. Met succes, zo vertelde hij, want daarna pakte hij de draad weer op en verscheen `the man in black' weer wekelijks op de koers. Hij voelde zich goed, tot enkele weken geleden. Toen kwamen de eerdere klachten terug en bleek dat de gevreesde ziekte zover gevorderd was dat elke hoop op genezing de grond werd ingeboord. Toen ik hem maandag probeerde te bellen was ik te laat, enkele dagen eerder was hij opgenomen in bet ziekenhuis en zijn telefoon kon hij vanaf zondag met meer bedienen. Ik kreeg zijn broer Andre aan de lijn die vertelde hoe de vlag erbij hing. Drie dagen later was Bart er met meer. Dat voelt als het verlies van een naaste. We hebben ons hele leven dezelfde dingen gedaan en hadden ook naast de drafsport dezelfde hobby's. Fan van Max Verstappen, biljarten op een bescheiden niveau en gek op gezelligheid. Kenneth de Poorter, ook bevriend met Bart, sprak in zijn boodschap op Facebook de hoop uit dat er boven in de hemel voor Bart een biertje wordt klaargezet. Bart zelf dacht tot op het laatste moment aan zijn vrienden. Die zijn zaterdag welkom bij de uitvaart. Maar aansluitend is er geen koffietafel, iedereen moet daarna in zijn stamkroeg Berg en Dal aanschuiven en een borrel op hem nemen. Toen ik Andre naar
aanleiding van de foto in het stadion vroeg of Bart een Roda JC fan was kon hij ondanks de omstandigheden een lach niet onderdrukken. "Schrijf dat nou niet op, want dan staat hij meteen weer op. PSV dat was zijn club". Bart, rust zacht.
(Einde artikel)
tekst
Boven: Fancy Ricardo (links met Rob de Vlieger) achterhaalt de koplopers
en wint de Juli Stakes 1994, voor Fons Harvester (midden),
Eelco Buitenzorg (rechts) en Europa Ninetytwo (reling).
|
